بگذار کـه رو بر روی خاک تـو گذارم

یک سجده کـه از مـن بپذیرند ندارم

بگذار کـه رو بر روی خاک تـو گذارم

با هر دمم از چشمه خورشید دمد گل

یک آه اگر در غمت از سینه برآرم

هر کس هدفی داشته از آمدن خویش

مـن آمده ام درغم تـو اشک ببارم

رضوان مـن و خلد مـن و حور مـن این اسـت

تـو دل ببری از مـن ومن جان بسپارم

مـن زاده فریادم و ذریه اشکم

بی گریه مبادا گذرد لیل و نهارم

نه کار بـه شهرم بودو نی بـه دیاری

                                                                                                                                                هر جا کـه غم توست بود شهر و دیارم

 با آنکه بود خانه قلبم حرم تـو

                                                                                                                                             شوق حرمت برده زدل صبر و قرارم

بشکن بربا شعله برافروز بسوزان

                                                                                                                                                      زیرا کـه تعلق بـه تـو دارد دل زارم

مـن میثمم و وصف شـما میوه نخلم

                                                                                                                                                       در حشر همین اسـت همین اسـت شعارم