حد یقف حجاب و عفاف !

دیروز شنبه ۱۴ دی ماه صحنه ای عریان از زنی در فضای مجازی پخش شد که روی سقف ماشین پلیس ایستاده بود و بواقع اوج دنائت و پستی و بی حیائی را نشان می داد، بطوری که هیچ ایرانی با شرفی چنین چیزی را نمی تواند تایید کند. البته این صحنه ها سابقه دارد و قبلا هم به نمایش در آمده و ممکن است در آینده هم شاهد چنین رویدادهایی باشیم . بنابراین مسئولین ذیربط باید این موضوع را به عنوان یک مسئله انضباطی و امنیتی در سطوح بالای تصمیم گیری (مانند شورای عالی امنیت ملی) مطرح و تصمیم شایسته و بایسته اتخاذ کنند. بدیهی است چنانچه این رفتارهای مجرمانه، قبلا بدرستی رسیدگی می شد، امروز شاهد تکرار آن نبودیم. بنابراین افرادی که بی محابا خود را در برابر دیدگان مردم عریان می کنند، باید توسط متخصصین روانشناسی و روانپزشکی معاینه شوند؛ چنانچه بیمار روانی باشند، باید در بیمارستان های روانی بستری شوند و یا اگر منطق آنها این است که هدف، وسیله را توجیه می کند، بخاطر سلامت جامعه باید فورا زندانی شوند، چون آنها بمنزله میکروبهائی خطرناک هستند که بتدریج بیماری خود را به افراد دیگر جامعه سرایت می دهند.
اگرچه قانون عفاف و حجاب ،قبلا در مجلس شورای اسلامی تصویب گردیده و برای اجراء به دولت نیز ارسال شده، اما اراده ای برای اجرای آن دیده نمی شود و در برهه ای که نیروی انتظامی آمادگی خود را برای اجرای آن اعلام کرد، مورد هجمه بسیاری از خودی ها و غیرخودی هاِ قرار گرفت و از اجرای آن منع شد. البته اجرای چنین قانون حساسی ، بدون اجماع و اقناع جامعه ، خطرناک است و می تواند زمینه سوء استفاده های بعدی را بوجود آورد.
اینک با گذشت مدت زیادی از تصویب این قانون ، به نظر می رسد که آستانه تحریک و تحمل جامعه نسبت به بی حجابی و بد حجابی زنان در جامعه ، بالا رفته و کسی متعرض افرادی که مسئله حجاب را رعایت نمی کنند، نمی شود و همین عامل موجب سوء استفاده کسانی شده است که با انگیزه های سیاسی و یا ولنگاری ، گام بعدی خود را با قدرت برداشته و اعتقادی به رعایت حجاب تن نیز ندارند، بطوری که با پوشیدن لباسهای بسیار کوتاه و بدن نما ، کلیه خط قرمزهای قانون عفاف و حجاب را نقض می کنند و هیچ حد یقفی را در این زمینه به رسمیت نمی شناسند.
واقعیت این است که وقتی دیوار قانون و مقررات موضوعه کشور ، کوتاه و شکننده و ترک خورده باشد، نتیجه آن همین می شود که می بینیم ، و من حتی مطمئن نیستم اطرافیان همه کسانی که قانون حجاب و عفاف را نوشته اند، هوادار و حامی واقعی آن باشند.
حال که در مورد قانون حجاب و عفاف اجماع لازم وجود ندارد و هر روز ان قلت های تازه ای مطرح می شود، ایکاش مقام ولایت کمیته ای از افراد صاحب نظر را تشکیل دهد تا در مورد بن بست پیش آمده برای اجرای این قانون ، بحث و مذاکره و حتی مجادله کنند تا روی نسخه ای عملی از قانون عفاف و حجاب توافق نمایند و آنچه که مورد توافق قرار می گیرد به عنوان حد یقف قانون حجاب و عفاف ، مطرح و مورد حمایت همگان قرار گیرد و نادیده گیری آن هزینه سنگینی داشته باشد.
متاسفانه قانون عفاف و حجاب نوشته شد، اما نه برای اجراء شدن ( بلکه برای لگد مال کردن عفاف و حجاب ؟!) در نتیجه، اگر نویسندگان آن کارشناسی لازم را انجام نداده باشند، بهتر است توبیخ شوند و اگر این وضعیت ناشی از رفتار غیر قانونی و شیطنت افراد سیاست باز و مدیران سکولار است، آن افراد باید از تصدی پست های مدیریتی منع شوند.
واقعیت این است که اگر حجاب سر را با مقداری تسامح و تساهل بپذیریم، گذشتن از حجاب تن به هیچ وجه شوخی بردار نیست. در نتیجه آنهائی که فکر می کنند در چهارچوب قوانین و مقررات موضوعه ایران نمی توانند زندگی کنند، می توانند محل زندگی خود را عوض کنند. اما باید بدانند که بی حیائی در هیچ کشوری پذیرفته نمی شود و مجازات دارد.
به نظر نگارنده، کسانی که خود را در عرصه جامعه عریان می کنند، مجرم هستند و کسانی که کار آنها را توجیه می کنند، نیز مجرم هستند و حتی کسانی که این توجیهات را می پذیرند، از همه آنها مجرم ترند و باید پاسخگوی مراجع قانونی باشند.