بازگشت پدیده زیرمیزی

منظور از زیرمیزی مبلغی است که بر اساس درخواست غیرقانونی پزشکان (خارج از هزینه های متعارف درمان ) به بیماران تحمیل می شود و در صورت عدم پذیرش بیماران، رابطه درمانی با پزشکان برقرار نمی شود. بنابراین بیماران چاره ای جز تبعیت از پزشک ندارند و مجبورند علاوه بر هزینه های درمانی خود، مبلغی اضافی به طور مستقیم به حساب اعلام شده پزشکان پرداخت نمایند.
اگرچه در گذشته، موضوع زیرمیزی با فراوانی زیادی رواج داشت، اما در سالهای اخیر کمتر از آن صحبت می شد، تا اینکه در هفته های اخیر مجدداً گزارش هایی در مورد آن شنیده می شود و متأسفانه اکثریت پزشکان به این مساله علاقمند شده اند و این پدیده منحوس ، در حال رواج است. یکی از بستگان نگارنده که هم بیمه پایه و هم تکمیلی دارد و هشت میلیون تومان زیر میزی داده ، می گوید در مطب پزشک جراح ( ایضا در اتاق بستری بیماران)، هر بیمار از دیگری می پرسید که تو چقدر زیرمیزی داده ای؟
بدبهی است معنای این محاوره ، چیزی جز عمومیت یافتن این منکر نیست.
موضوع این است که برخی از پزشکان محترم معتقدند دستمزد آنها برای جراحی بیماران واقع بینانه نیست و با زحمات آنها هماهنگی ندارد. بنابراین بنا به تشخیص خودشان، مبلغ موردنظر را از بیماران درخواست می کنند و بیماران بی نوا که نگران سلامتی خود هستند و از پیشرفت بیماری به ستوه آمده اند، تسلیم درخواست غیرقانونی پزشکان متخلف می شوند و مبلغ مورد نظر را به حساب پزشک و یا اطرافیان او واریز می نمایند. بنابراین در اینجا یادآوری چند نکته ضروری است:
اول اینکه مسئولان محترم باید در تعیین نرخ خدمات درمانی واقع بین باشند و چنانچه دستمزد پزشک با زحمات او هماهنگ نیست، این هماهنگی را به وجود آورند. اما نکته مهم تر این است که مقررات حاکم بر روابط بیمار – پزشک باید به طور مکرر و با جدیت مورد پایش و نظارت باشد تا از ارتکاب به چنین تخلفاتی، ممانعت بعمل آید و متخلفان به سازمان نظام پزشکی معرفی شوند.
بدیهی است پزشک محترمی که درآمد یک ماه مردم را در یک روز به دست می آورد، علی القاعده نباید از درآمد خود ناراضی باشد. اما انتظار زیرمیزی به معنی زیاده خواهی و فشار آوردن به اکثریت مردم جامعه است که نسبت به این خودخواهی ها نباید بی تفاوت باشیم. واقعیت این است که در جریان هدفمندسازی یارانه ها، قرار بر این بود که ساختارهای نظام درمانی و نظام بیمه ای کشور اصلاح شود ، تا هزینه های درمانی مردم کاهش یابد اما این هدف هرگز به نتیجه نرسیده و کمر مردم (به ویژه کسانی که از پوشش بیمه های تکمیلی برخوردار نیستند) در برابر تأمین هزینه های درمانی خمیده است، به طوری که حتی ناچار می شوند خانه و یا ماشین خود را برای تأمین هزینه های درمان بفروشند . در نتیجه کسانی که آه در بساط ندارند تا با ناله سودا کنند، ناچارند دست روی دست بگذارند و از درمان بیماری های خود صرف نظر کنند و مظلومانه منتظر سرنوشت خود در آینده بمانند. بدیهی است این گروه از مردم نباید فراموش شوند و پزشکان محترم (به ویژه) باید ملاحظه آنها را بکنند و سازمان های امدادی و حمایتی ، موطفند هزینه های درمانی این گونه بیماران را برعهده بگیرند. پدیده شوم و منحوس زیرمیزی که پس از یک دوره کمون، مجدداً در حال احیاء است ، باید توسط سازمان نظام پزشکی در نطفه خفه شود زیرا به منزله آزرده سازی هم وطنان است و برخلاف شأن و شخصیت علمی و اجتماعی پزشکان محترم نیز می باشد. یادمان نرود اینکه همه ما در یک کشتی نشسته ایم و سوراخ شدن بخشی از بدنه این کشتی، در نهایت موجب غرق شدن همه ساکنان کشتی است و خدا نکند شاهد روزی باشیم که نسبت به سرنوشت همدیگر بیگانه شویم چون همبستگی ما ضامن خوشبختی و همزیستی زیر پرچم مقدس جمهوری اسلامی است.