زنان ایرانی (بر اساس شواهد تاریخی) از دوره های اولیه تمدن ایران در محافل اجتماعی با حجاب ظاهر شده اند. در دوره سلطنت پهلوی اول (با اینکه داشتن حجاب به شدت ممنوع بود) بسیاری از بانوان یا بیرون نمی رفتند و یا با سختی و نگرانی حجاب خود را در بیرون از خانه حفظ می کردند و اتفاقاً به خاطر داشتن حجاب در حکومت رضا شاه ، تعدادی از زنان محجبه شهید فرهنگ اسلامی شده اند . در حکومت محمدرضا پهلوی داشتن حجاب در ادارات اجباری بود اما گسترش بی حجابی به همه جامعه امکان پذیر نبود . در نتیجه اکثریت زنان ایرانی با حجاب بودند. در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی ،اگرچه داشتن حجاب اجباری شد اما پذیرش آن با هیچ مقاومتی روبرو نشد و در نتیجه جامعه ایرانی آن روزگاران را می توان به با حجاب و کم حجاب تقسیم کرد. اما با گذشت زمان بسیاری از کم حجاب ها، بی حجاب و با حجاب ها، کم حجاب شدند و اتفاقاً ماجرای خانم مهسا امینی با مشکل حجاب شروع شد که منجر به ناآرامی چهار ماهه و خسارات جانی و مالی به مردم و نیروهای انتظامی شد.
پس از مدیریت ناآرامی ها و مدارای نسبی نیروی انتظامی با کسانی که قانون حجاب را رعایت نمی کردند، نوعی بلاتکلیفی در برابر قانون حجاب بوجود آمد که همچنان تکلیف آن معلوم نیست زیرا زبان مشترکی در مورد چگونگی مواجهه با آن وجود ندارد.
متاسفانه در شش ماهه اخیر خاکریزهای مربوط به خط قرمز حجاب به شدت شکسته شده و سنگرهای آن توسط معاندان تخریب شده است و اتفاقاً بسیاری از افراد غافل، همچنان این سنگر را تخریب می کنند و هر روز که می گذرد تهاجم به این خاکریز فرهنگی بیشتر نیز می شود ، بطوری که (طی فرآیند روانی بازداری زدایی) حتی برخی از زنانی که از آنها انتظار نمی رفت ، پوشش خود را تغییر داده و روسری خودشان را نیز برداشته اند.
به هر حال ، تصمیم سازان و سیاست گذاران فرهنگی هرچند وقت یکبار اراده خود را در مورد مسئله حجاب اعلام می کنند اما تصمیم گیرندگان فرهنگی تاکنون نخواسته اند یا نتوانسته اند در مورد مسئله حجاب تصمیم بگیرند.
نکته مهم این است که متاسفانه موضوع حجاب در ایران ، از یک موضوع فرهنگی به یک موضوع سیاسی تبدیل شده و گاها نیز به منزله مبارزه سیاسی نیز تلقی می شود. در نتیجه اصلا معلوم نیست چه سطحی از حجاب و عفاف مورد پذیرش بانوانی است که استفاده از حجاب را دوست نمی دارند و یا با آن مخالفت دارند.
مسئله بسیار مهمی که این روزها مایه نگرانی افکار عمومی شده ، این است که برخی از بانوان محترم از روی لجبازی با سیاستهای فرهنگی و تعمدا قانون حجاب را زیر پا می گذارند تا صدای طرفداران حجاب را درآورند و از تعارضی که بوجود می آید بهره برداری کنند. متأسفانه آنها حتی با لباس هایی وارد صحنه های جامعه و خیابان می شوند که ممکن است در آزادترین کشورها هم مجاز به پوشیدن آن لباس ها نباشند. شاید این افراد از معاندان و یا محافل سیاسی غربی حمایت می شوند و از آنها پول می گیرند تا به منظور ترویج بی حجابی و ابتذال وارد خیابان ها شوند. به همین دلیل هرچه زودتر عقلای جامعه در شوراهای فرهنگ عمومی، باید بنشینند و تصمیم بگیرند تا معلوم شود خط پایه حجاب بانوان کجاست . ثانیاً قانونی وضع نکنند که امکان اجرای آن وجود ندارد. همچنین پس از رعایت همه ملاحظات، قانون مصوب مجلس را با قاطعیت اجرا کنند تا ارزش های فرهنگی جامعه تثبیت شود.
در حال حاضر تقسیم بندی بانوان با توجه به موضوع حجاب و نوع پوشش آنها به شرح زیر است و هر یک دارای ملاحظات متفاوتی است که باید جداگانه مورد توجه قرار گیرد.
۱-بانوانی که خودشان مخالف حجاب هستند ۲- بانوانی که همسرانشان مخالف حجاب هستند ۳- بانوانی که والدین آنها مخالف حجاب هستند ۴- بانوانی که خود و خانواده آنها مخالف حجاب هستند . ۵_ بانوانی که مجبور نباشند، آماده برداشتن حجاب هستند .
در هر حال به نظر می رسد بسیاری از بانوانی که موافق بی حجابی هستند، منتظر واکنش مراجع ذیربط هستند . یعنی اگر سخت گیری نباشد حجاب خود را بر می دارند اما اگر سخت گیری باشد، خود را با آن سازگار می کنند. بنابراین بلاتکلیفی موضوع از هر نظر ضرر دارد و لازم است به سرعت تصمیم گیری شود. قابل ذکر است که اکنون خاکریزهای مربوط به پوشش و حجاب شکسته شده و سیل بدحجابی و بی حجابی راه افتاده و به صورت امری کاملاً افراطی در جامعه جریان پیدا کرده و مدیریت آن آسان نیست و گذشت زمان نیز اجرای قانون حجاب را سخت تر خواهد کرد.
در شرایط حاضر، موضوع حجاب از یک مسئله عادی زنان، در حال تبدیل شدن به ترویج بی بند و باری و بی عفتی است و به همین دلیل یک موضوع امنیتی است. در نتیجه باید از این دریچه به آن نگاه کرد. جالب است بدانیم که مسئولان کشور فعلاً در رسیدگی به آن عجله ای ندارند و توپ و میدان بازی را برای همیشه به سمت مردم عادی جامعه پاس داده اند. اما ناگفته پیداست که همیشه پیشگیری بهتر و آسانتر از درمان است و گرهی که با دست باز می شود نباید با دندان باز کرد.
