فرار مالیاتی گروههای پردرآمد

در حالی که پرداخت مالیات در کشورهای پیشرفته دنیا، امری تقریباً پذیرفته شده است، در کشور ما از پرداخت مالیات معمولاً استقبال نمی شود و متأسفانه گروههای پردرآمد کمتر زیر بار مالیات می روند و تلاش می کنند به نحوی از پرداخت مالیات شانه خالی کنند. یادم می آید، حدود بیست سال پیش یک رشتی که هم اکنون شهروند آمریکاست و در آنجا کارگاه مکانیکی دارد، برای فروش املاک موروثی خود به رشت سفر می کند. مدیر بنگاه به عنوان یک روش جاری پیشنهاد می کند تا برای کم کردن مالیات متعلقه، از اظهار مبلغ واقعی معامله خودداری نماید. اما این مرد مکانیک، ضمن اظهار تعجب می گوید که ما برای راه رفتن و نفس کشیدن هم در آمریکا مالیات می دهیم .
پنج سال پیش که یک آپارتمان برای فعالیت تخصصی خودم اجاره کردم، صاحب ملک مرا به دفترخانه اسناد‌ رسمی دعوت کرد و برگه ای را به من داد تا امضاء کنم. با کمال تعجب مبلغ اجاره را به جای ۲/۵ میلیون تومان ماهیانه، فقط پانصد هزار تومان نوشته بود، یعنی برای فرار از پرداخت مالیات واقعی، از من درخواست تخلف و همراهی داشت (البته نپذیرفتم).
چند روز قبل یکی از دوستان خانوادگی ما برای انجام جراحی چشم خود با یک پزشک صحبت کرد و قرار شد حدود هشت میلیون پرداخت کند. پزشک محترم می گوید اگر مبلغ هزینه را در صندوق بیمارستان پرداخت کنی، حدود ۳۰۰ هزار تومان مالیات آن است. بنابراین چنانچه مبلغ هزینه را به حسابی که ما می دهیم پرداخت کنی، ان ۳۰۰ هزار تومان از هزینه شما کم می شود و در نتیجه ۳۰۰ هزار تومان به نفع خودت است. جالب است بدانید که یک شماره کارت بانکی به او دادند که به نام همسر پزشک محترم بود.
واقعیت این است که برخی از پزشکان محترم به منظور فرار از پرداخت مالیات، به نام اطرافیان و حتی منشی خود حساب باز می کنند و آن کارت را پیش خودشان نگاه می دارند تا از پرداخت مالیات فرار کنند.
در حالی که کارمندان دولت برای حقوق ثابت سالیانه خود مالیات کامل پرداخت می کنند، افراد پردرآمد کشور با انواع حقه بازی از پرداخت مالیات طفره می روند. در حالی که همین ها وقتی برای اقامت به کشورهای خارجی کوچ می کنند، حتی گاهی تا ۳۰ درصد و یا بیشتر از درآمد خود را به عنوان مالیات می پردازند.
حال ببینیم میزان این مالیات چقدر است. با یک حساب سرانگشتی، میزان مالیات مشاغل در قانون جدید حداکثر ۳ درصد است و کسی که در یک روز یک میلیون درآمد داشته باشد، فقط تا ۳۰ هزار تومان مالیات می دهد. واقعاً پرداخت این میزان مالیات به کجا بر می خورد که آدم های پردرآمد، شخصیت خودشان را زیر سؤال می برند و با طراحی نقشه های بزهکارانه از پرداخت آن فرار می کنند. پزشک محترمی که روزانه ۵۰ میلیون تومان درآمد دارد، چرا نباید ۱/۵ میلیون تومان برای آبادانی کشور خرج کند. چرا به بیماران گفته می شود در این مطب کارتخوان نداریم ؛ یا حق ویزیت را نقداً پرداخت کنید و یا اینکه بروید مبلغ حق ویزیت را در دستگاه خودپرداز کنار خیابان واریز کنید و فیش را بیاورید.
مناسفانه فرار مالیاتی در کشور ما یک روش عمومی شده است. دو هفته پیش برای خرید بلیط ایستگاه سواری رشت به تهران به یکی از این شرکتها مراجعه کردم. برای پرداخت مبلغ بلیط، یک شماره حساب داد و مرا به دستگاه خودپرداز نصب شده در دفتر شرکت خودشان در بیرون دفتر هدایت کرد. دوستان عزیز، در حال که همه کشورهای پیشرفته دنیا، بیشتر هزینه های اداری و اجرایی و حقوق و دستمزد کارکنان دولت را از محل مالیات تأمین و پرداخت می کنند، ما از محل درآمدهای ناشی از صادرات ، این هزینه ها را پرداخت می کنیم و در نتیجه پیشرفت های مورد انتظار در کشور ما امکان پذیر نمی شود. در نتیجه به نظر می رسد موضوع شفافیت را باید بیش از پیش جدی بگیریم و از فرارهای مالیاتی باید جداً جلوگیری کنیم تا با درآمد مالیاتی گسترده (متناسب با درآمد دهک های جمعیتی) انجام خدمات رفاهی و تأمین اجتماعی مردم تسهیل گردد و با استفاده از اهرم مالیات(بویژه از ثروتمندان و افراد پردرآمد کشور)، فاصله اقتصادی طبقات جامعه کاهش یابد. ان شاءالله