بازنگری و تغییر__۲

انقلاب اسلامی ایران که در ۲۲ بهمن سال۱۳۵۷ با قیام عمومی مردم و تحت رهبری داهیانه امام خمینی پیروز شد و در قالب نظام جمهوری اسلامی مستقر گردید، اهداف بزرگ و کلانی را در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی مطرح کرد که بدلیل شروع جنگ تحمیلی در شهریور سال ۱۳۵۹(و تداوم آن تا سال ۱۳۶۶)، برخی از آنها مجال کافی برای تحقق پیدا نکرده است. اما اگر واقع بین باشیم همه عوامل مزاحم و مداخله کننده ریشه خارجی ندارد. به عبارت بهتر علت بسیاری از ناکامی های انقلاب (و جمهوری اسلامی) درون زا و ناشی از اشتباه در محاسبات، کارشکنی ها، خیانت ها و یا سوء مدیریت هموطنان خود ما بوده است. بنابراین اینک (در گام دوم انقلاب) زمان بازنگری رویدادها و اقدامات گذشته است تا با کندن علفهای هرز و برداشتن سنگها و چوب های لای چرخ انقلاب، امکان رشد و بالندگی نهال انقلاب اسلامی و تحقق اهداف ابتر مانده و یا معوق آن فراهم گردد.
امام خمینی، انقلابی بزرگی بود که معماری انقلاب اسلامی را برعهده داشت و مولود انقلاب را تا پایان دوره کودکی آن پرورش داد و بدیهی است که در پرستاری از جمهوری اسلامی (به رغم همه آسیب ها و خطرات) سربلند بود و در مجموع، پیام انقلاب به سراسر جهان صادر گردید. پس از رحلت معظم له، پرچمداری نهضت امام خمینی برعهده خلف صالح ایشان قرار گرفت و الحمدلله ایشان نیز تا کنون در مراقبت و پرورش مولود انقلاب اسلامی (از کودکی تا آغاز میان سالی) با قدرت و صحت اقدام کرده و اینک جمهوری اسلامی در هیأت یک بازیگر مؤثر سیاسی در منطقه ای بسیار حساس فعالیت دارد.
باید قبول کنیم که جمهوری اسلامی ایران (در مقایسه با حکومت پادشاهی ایران) نقش و اهمیت و جایگاه بسیار خوبی در نظام بین المللی دارد و این جایگاه را البته با قدرت و تلاش مضاعف جوانان متعهد خود بدست آورده است. در حالی که جایگاه منطقه ای پادشاهی ایران، تحفه مشروط و موقت غرب بود که بر اساس آن، مسئولیت ژاندارمی خاورمیانه به شاه داده شده بود و این مسئولیت، مشروط به فروش نفت به دولت غاصب اسرائیل و رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی و پاسخ مثبت به همه انتظارات غرب بود. در همین راستا شاه ایران مجبور بود مثلا در جنگ ویتنام با آمریکا همکاری کند و با اشاره دولت انگلستان، استان چهاردهم خود (بحرین) را از جان خود جدا کند. اینک که مولود انقلاب، اربعین رشد خود را طی کرده است، فرمان مقام معظم رهبری در گام دوم انقلاب باید در همه ارکان نظام اسلامی جریان یابد. باید موانع موجود در گام اول انقلاب، شناسایی و بمنزله علف های هرز جمع آوری و نابود شود. باید استراتژی ها و تاکتیک های گذشته مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد و سیاست های اجرایی بازنویسی شود.
اینک که به صورت تدریجی (اما پیوسته) سنگرهای تازه ای در برابر بدخواهان انقلاب ساخته شده و سنگرهای قبلی نیز بطور نسبی ترمیم گردیده ، باید موقعیت های تازه جمهوری اسلامی تحکیم یابد و برای فتح خاکریزهای بعدی انقلاب ، آمادگی لازم بوجود آید.
توجه داشته باشیم که بازیگری در سیاست های منطقه ای، به قدرت سخت و نرم ( بطورهمزمان) نیاز دارد و حمایت های اقتصادی از پیروان و طرفداران مواضع ملی ایران نیز ضروری است. مثلا به همین دلیل ، اراضی قابل کشت کشور باید برای تولید محصولات استراتژیک کشاورزی از جمله گندم (که قوت اول جهانیان است) مورد استفاده قرار گیرد تا علاوه بر بی نیازی از کشورهای قدرتمند، برای صادرات به مناطق تحت حمایت جبهه جدید انقلاب اسلامی نیز اقدام گردد. باید در تولید ادوات نظامی و دفاعی تا آنجا پیش برویم که اندیشه آسیب به ایران برای همیشه از لیست گزینه های روی میز یا زیر میز دشمنان ایران حذف شود. باید دانش و معلومات و مهارتهای خود را در اختیار بلوک جدید ایران قرار دهیم تا با تکیه بر تلاش خود پیشرفت کنند. باید تفاهم نامه های جمعی در زمینه های مختلف (سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، علمی و فرهنگی) با دولت های همراه ایران به امضاء برسد تا در کنار همدیگر احساس امنیت داشته باشند. یعنی حالا که در اثر صدور پیام انقلاب هوادارانی پیدا کرده ایم ، باید پیوند خود را با آنها تثبیت کرده و در استحکام پیوند بکوشیم.
شیخ زکزاکی رهبر شیعیان نیجریه می گوید ؛ وقتی در زندان بودم، یکی از کارکنان زندان جمله ای گفت که بسیار شگفت زده شدم. او می گفت دنیا به دو قطب تقسیم شده است : یکی در اردوگاه متعلق به آمریکا که رو به افول است و یکی در اردوگاه اسلامی که ایران مادر آن است. ایران باید انتظارات را برآورده کند و رهبری اردوگاه را برعهده بگیرد.