ضرورت بازنگری و تغییر

بازنگری در رویدادهای گذشته، یعنی ذره بین برداریم و پرونده اتفاقات گذشته را (چه در آنها نقشی داشته ایم و یا اینکه نقشی نداشته ایم) از بایگانی حافظه تاریخی خود خارج کنیم و ابعاد آن را یکی پس از دیگری بررسی کنیم. اگر نتیجه بررسی یک رویداد، مثبت بود در آن صورت باید ببینیم آیا تداوم آن نیز مثبت است یا نه. بنابراین اگر رویدادی خاص که در گذشته مفید بوده (اما در شرایط جدید مفید نیست) و یا حتی مضر می باشد، نباید در تداوم آن اصرار کنیم، بلکه باید به اقدامات جدید تر و مفید تر فکر کنیم.
بازنگری می تواند محدود به عملکردهای فردی خودمان (در گذشته )باشد و یا آنکه در مقیاسی بزرگتر شامل اقدامات یک دستگاه، یک دولت و حتی یک حکومت باشد. اما در هر حال بازنگری، هدفی جز بازسازی و بهبود وضعیت حال و آینده ندارد. امام علی (ع) که در مورد محاسبه نفس و بازنگری در مورد عملکردهای شخصی صحبت می کند، معتقد است کسی که دو روزش مثل هم باشد (یا امروزش مثل دیروز باشد) ضرر کرده است.
در سطح فردی، منظور از بازنگری و محاسبه نفس، برای خودسازی است. بنابراین یک فرد مسلمان و معتقد به احکام دینی به هیچ وجه انعطاف ناپذیر نیست بلکه بدنبال بازنگری در رویدادهای گذشته، برای بازسازی خود اقدام می کند و برای تحقق این هدف، آماده تغییر می شود. کسی که در رفتار گذشته خود بازنگری می کند، نقاط قوت و ضعف خود را بیشتر می شناسد و با انعطاف پذیری مقتضی (که از ویژگیهای شخصیت سالم است) مسیر رشد و پیشرفت فکری خود را هموار می کند. بنابراین بازنگری، فرآیندی است که افکار، علائق، ارزش ها و نگرش ها و جهت گیری های شخص را دستخوش تغییر می کند و موجب تولد دوباره و چند باره انسان می شود.
پس از این مقدمه، مایلم ضرورت موضوع بازنگری و تغییر را در ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مورد تأکید قرار دهم. در آینده در این ارتباط بیشتر خواهیم گفت.