رئیس جمهور تراز انقلاب

۳۰ اردیبهشت، روز شهدای خدمت است. یک سال پیش در چنین روزی، هلی کوپتر حامل آیت الله دکتر رئیسی، رئیس جمهور محبوب و مردمی ایران در جریان سفر به آذربایجان شرقی و دیدار با رئیس جمهور آذربایجان (که در حاشیه رودخانه ارس انجام شد) در روستاهای اطراف ورزقان، در محاصره طوفان ( و به روایتی دیگر، مه غلیظ ) قرار گرفت و سقوط کرد.
وقتی دوره سه ساله خدمت دکتر رئیسی را با خدمات هشت ساله بسیاری از دولتمردان گذشته ایران مقایسه می کنیم، تفاوت زیادی را ملاحظه می کنیم که متأسفانه (در اثر شیطنت محافل سیاسی) کمتر مورد توجه قرار می گیرد. فراموش نمی کنیم که بسیاری از سیاسیون برای تخطئه و تحقیر شخصیت و تخفیف جایگاه دکتر رئیسی، او را فردی بی سواد خطاب می کردند و می گفتند فقط شش کلاس سواد دارد. این در حالی است که دکتر رئیسی در نظام طلبگی تا مرحله اجتهاد و در نظام رسمی دانشگاهی تا درجه دکترای حقوق در دانشگاههای تابعه وزارت علوم، تحصیل کرده بود.
در دهه های اخیر( بر خلاف انتظار) رواج مدرک گرایی موجب شده که داشتن مدرک تحصیلی بالاتر به عنوان یک ارزش مطلق تلقی شود. در حالی که ممکن است افرادی را پیدا کنیم که بیش از مدرک لیسانس نداشته باشند اما توانمندی های اجرایی و انسانی آنها به مراتب از تحصیلکرده های دکترا هم بالاتر است و همانگونه که می دانیم تعریف سواد از سوی سازمان علمی- فرهنگی یونسکو نسبت به گذشته بسیار فرق کرده و به هیچ وجه محدود به دانش نیست .
اگر آدم منصفی باشیم شخصیت دکتر رئیسی آن نیست که مخالفان او تعریف و معرفی کرده اند، بلکه ایشان متخلق به اخلاق اسلامی و شخصیتی دلسوز و تربیت شده در ساحت انقلاب اسلامی بود و سالهای مدیدی در کسوت قضاوت (از قاضی ساده و دادستان تا سازمان بازرسی و…) خدمت کرده و هنگامی که به ریاست آستان قدس رضوی منصوب شد، خدمات ارزشمندی را در آنجا هم انجام داد. بویژه خدمات مؤثر ایشان وقتی دیده شد که به عنوان رئیس قوه قضائیه منصوب گردید. زیرا در راستای شفافیت امور اجتماعی- اقتصادی و بانکی کارهای بزرگی را انجام داد. بطوری که ابر بدهکاران بانکی را به بازپرداخت اعتبارات دریافتی معوق مجبور کرد و حتی صنایع بزرگی که در دولت های گذشته با قیمت نازل به پسر خاله ها بخشیده شده بود ، از آنها پس گرفت و به بیت المال برگردانید. از آن مهم تر، نهضت راه اندازی و جلوگیری از تعطیلی و ورشکستگی تعداد هفت هزار واحد تولیدی بزرگ و کوچک بود که از روی دلسوزی و با دست کفایت او نجات یافت و به چرخه تولید بازگشت و مانع از بیکاری خیل عظیم کارگران آنها شد.
این شهید والامقام، بواقع رئیس جمهور تراز انقلاب اسلامی بود زیرا اولا با گوشت و پوست و استخوان، انقلاب اسلامی را باور داشت و مانند شهید رجایی خدمتگذار واقعی مردم بود، به طوری که او را رجایی دوم لقب داده اند. ثانیاً ذوب در مقام معظم رهبری بود و دغدغه دینی داشت و برای خدمت به ایران و ایرانیان شب و روز نمی شناخت. شهید رئیسی از هنگامی که به ریاست دولت سیزدهم برگزیده شد، به رغم شرایط سخت کشور، کارهای بزرگی کرد که در طول دولت های بعد از انقلاب، کمتر سابقه داشته است. پیوستن به پیمانها و معاهدات بین المللی (مانند بریکس، شانگهای و …)، افزایش مبلغ یارانه مشمولین به حدود ۱۰ برابر، رتبه بندی معلمان، بیمه رایگان کودکان تا هفت سالگی، توسعه شرکت های دانش بنیان، ریشه کنی ویروس کرونا، بهبود روابط سیاسی- اقتصادی با همسایگان، خودکفایی در تولید گندم، افزایش چند برابری حقوق سربازان وظیفه ، افزایش تولید و فروش نفت ایران از ۳۰۰ هزار بشکه به ۱/۵ میلیون بشکه، بهبود شاخص های اقتصادی، درمان رایگان ناباروری زنان، ایستادگی در برابر زیاده خواهی های غرب ، ایجاد استحکام در صفوف محور مقاومت ، و …. از جمله خدمات بزرگی است که نام رئیسی را به عنوان موفق ترین رئیس جمهور ایران در شرایط سخت جمهوری اسلامی پرآوازه کرده است. او در ۳۳ ماه ریاست جمهوری خود ، کاری کرد که دیگران در ۸ سال نکردند و با اینکه مخالفان او ناجوانمردانه او را رئیس جمهور بی سواد می نامیدند، عملکرد او از کار رئیس جمهور های مدعی (و مثلاً باسواد) بسیار بهتر و مطلوب تر بود و به همین دلیل شهروندان ایرانی مرتباً به یاد او می افتند و بخاطر مظلومیت او (آنچنان که رهبر فرزانه گفت) آه و فغان سر می دهند و طالب رئیس جمهور بی سوادی مانند دکتر رئیسی هستند.