همکاری های منطقه ای ناشی از تهدیدات تروریست های تحریر الشام

با تهاجم ناگهانی گروههای تروریستی به سوریه، همه بافته های محور مقاومت پنبه شد و نوعی ابهام و سردرگمی بر دوگانه دیپلماسی و میدان حاکم گردید اما این ارتباط مجدداً و فوراً باید برقرار شود. یعنی قبل از آنکه گروههای تروریستی به تثبیت اوضاع سیاسی و اجتماعی سوریه توفیق یابند، باید آمادگی های لازم برای شناسایی و متشکل شدن نیروهای سابق و جدید (که حضورشان در محور مقاومت می تواند مؤثر باشد) به وجود آید.
قبلاً گفته می شد به زودی برخی از کشورهای منطقه در اجلاس عقبه (کشور اردن) جمع خواهند شد تا شرایط کشور سوریه را مورد بررسی قرار داده و در مورد آینده این کشور و مناسبات خود با آن مذاکره کنند، زیرا هر کدام از آنها به نحوی از انحاء نگران وضعیت ژئوپلیتیک منطقه هستند و نابسامانی در سوریه می تواند ضریب آسیب پذیری این کشورها را افزایش دهد. به ویژه دولت عراق (با عنایت به سابقه سرکوب کردن تروریست ها) باید به صورت فعال در تنظیم معادلات بعدی مربوط به سوریه مشارکت و در جلسات آنها شرکت کند و دولت ایران نیز باید از طریق عراق مواضع جمهوری اسلامی را در این نشست ها تبیین نماید. بنابراین قبل از اجلاسیه اردن، لازم است جمهوری اسلامی از طریق ” میدان ” وارد عمل شود تا دیپلماسی خاموش ایران ،قدرت بگیرد یا در قالب استراتژی دیگری، پس از نشست مذکور وارد عمل گردد.
در حال حاضر دست ایران از تحولات سوریه به شدت کوتاه است و بدین ترتیب هزینه های مادی و معنوی ایران ابتر مانده است که از این هزینه ها نمی توان گذشت. اما با همکاری دولت عراق و حشد الشعبی و ایجاد پیوند با علوی های سوریه و سایر گروههای همسوی سوری و نیروهای شبه نظامی متفرق آن کشور که شماره آنها به یکصد هزار نفر نیز می رسد (بانضمام برخی از نیروهای نظامی وفادار به بشار اسد) امکان ساماندهی نیروهای معارض برای مقابله با تروریست های تحریر الشام وجود دارد.
بدیهی است نیروهای اسرائیلی که اینک در شهرها و روستاهای سوریه پراکنده هستند به سادگی از آن کشور خارج نخواهند شد، مگر آنکه امتیازاتی دریافت کنند و با عنایت به هماهنگی های پشت پرده آنها با تروریست های حاکم بر سوریه، بعید نیست از این تروریست ها به عنوان نیروهای نیابتی برای مقابله با حزب الله لبنان و کشورهای همسایه استفاده شود. البته عملکرد گذشته تحریر الشام مانع از پذیرش عمومی آنها توسط مردم سوریه است و دلایل زیادی (از جمله سابقه تروریستی تحریر الشام و عدم مواجهه آنها نسبت به نابودی بنیه نظامی سوریه توسط اسرائیل) وجود دارد که می تواند ملت سوریه را بیدار و نسبت به تروریست ها بدبین کند و در مقابل آنها قرار دهد.
در حال حاضر ترکیه و قطر از حامیان مالی و لجستیکی تروریست های تحریر الشام هستند و با انگیزه های مختلف از آنها حمایت می کنند و علی القاعده تا مدتی هزینه های تروریست های حاکم بر سوریه را تأمین خواهند کرد و در مقابل، در تعیین سیاست های داخلی و منطقه ای سوریه دخالت خواهند داشت.
بدیهی است کشورهای عربستان، عراق و اردن که هم مرز با سوریه هستند به شدت نگران آسیب پذیری از جانب تروریست های حاکم بر سوریه هستند و تلاش می کنند تا ضمن آسیب شناسی از شرایط، موضع مشترکی را اتخاذ کنند اما اتحاد آینده آنها به همراهی و حمایت کشور قدرتمندی به نام ایران نیاز دارد و به نظر می رسد از طریق عراق برای همکاری های جدی، از ایران دعوت خواهند کرد. اما حضور ایران در شکل دهی محور مقاومت جدید، نیاز به این دارد که استراتژی ها و تاکتیک های جدیدی (طی بازنگری در سیاست های گذشته) تعریف شود و نوعی وحدت در صفوف نیروهای خودی بوجود آید. در این راستا باید رسانه های مختلف تحت سیاست های واحد، فعال شوند و برای جلوگیری از رفتارهای تخریبی رسانه های دشمن و خنثی سازی نیات و منویات شوم آنها، فعالیت پیام رسان های خارجی باید تحت نظارت و نظم در آیند و برای اینکه مقررات داخلی را (به عنوان یک الزام) در فعالیت های خود بپذیرند، بهتر است از پیام رسان رقیب (یعنی تیک تاک) برای فعالیت قانونی در ایران دعوت گردد. اما محدود شدن فعالیت اینستاگرام و یا تحت کنترل در آمدن آن، بیش از سایر پیام رسان های خارجی ضروری است .چون اینستاگرام، کانونی برای رشد و رواج اعتراضات و پدیدآیی زمینه اغتشاش ها و رشد پدیده بی حجابی است و مآلاً در شکل گیری همکاری های منطقه ای با حضور ایران و بوجود آمدن محور مقاومت جدید اختلالاتی را بوجود خواهد آورد.
اگرچه وارد شدن عربستان در اتحادیه منطقه ای با حضور ایران برای مبارزه با تروریست های تحریر الشام غیرممکن نیست اما با دخالت آمریکا می تواند منتفی شود.در نتیجه همکاری مضاعف بین دیپلماسی و میدان، جاذبه مشارکت در این همکاری منطقه ای را افزایش خواهد داد.
به این ترتیب همکاری بین میدان و دیپلماسی می تواند از این تهدید منطقه ای، فرصتی برای مقابله با یک مشکل مشترک بسازد که در آن صورت توافق برای همکاری های رسانه ای و حتی ایجاد رسانه ای مشترک (مانند الجزیره قطر) بسیار امیدوارکننده خواهد بود.