بازنگری در قانون سربازی

چند روز پیش، رئیس مجلس شورای اسلامی از اهتمام مجلس نسبت به بازنگری در قانون سربازی (به توصیه مقام معظم رهبری) گفت. همانطوری که دو سال پیش در نشریه مسائل روز نوشته ام، این کار به دلایل زیر ضروری است و می تواند فواید زیادی داشته باشد و به همین دلیل نباید دستخوش مرور زمان گردد. واقعیت این است که برخی از جوانان بدلایل مختلف در سن سربازی (دوره وظیفه) از حضور در مراکز سربازی اجتناب و یا حتی فرار می کنند و گاهی نیز ترس از سربازی به نوعی فوبیا در آنها تبدیل می شود. در نتیجه اگر این افراد به صورت اجباری به سربازخانه ها فرستاده شوند، افرادی بی انگیزه خواهند بود و ممکن است مرتکب انواع خطا و بی انضباطی شوند. برخی از آنها نیز در دوره خدمت افسرده می شوند و حتی به دامان مواد مخدر و یا محرک پناه می برند و در هر حال از کارآمدی کافی برای خدمت سربازی برخوردار نیستند. این در حالی است که واحدهای نظامی و انتظامی (در شرایط فعلی و در ارتش های مدرن) به افراد علاقمند و با انگیزه و واجد ویژگی های اخلاقی و حرفه ای و آمادگی جسمانی نیاز دارند زیرا (به تعبیری) یکی مرد جنگی به از صد هزار (یا صد سوار).
با تغییر در قانون سربازی، امکان این وجود دارد که در دوره صلح، بجای سربازگیری و الزام جوانان برای حضور در سربازخانه ها، موضوع را برعکس کنیم و از جوانان علاقمند به خدمت در واحدهای نظامی و انتظامی بخواهیم تا در صورت داشتن ویژگی های معین (اخلاقی، آمادگی جسمانی و …) داوطلبانه برای حضور در این مراکز ثبت نام کنند و برای حضور مؤثر در پادگانها از دولت حقوق بگیرند. البته با توجه به مصوبه سال گذشته دولت (که پرداخت حقوق به سربازان را تصویب کرده است) کسری پرداختی به سربازان حرفه ای را می توان از کسانی تأمین کرد که طبق قانون نظام وظیفه مایل به حضور در پادگانها نیستند. یعنی از یک طرف پادگانها از سربازان بی انگیزه و سربازی اجباری خالی می شود و از طرف دیگر هزینه زیادی به دولت برای داشتن سربازان حرفه ای و کیفی تحمیل نخواهد شد. از طرف دیگر سایر افرادی که علی القاعده ملزم به انجام خدمت سربازی در دوره وظیفه هستند (اما به درد پادگانها و اهداف نظامی و انتظامی نمی خورند) می توانند برای کار در بخش های صنفی و کشاورزی و بخش های تولیدی و خدماتی کشور مشغول کار شوند و بدین ترتیب نوعی اشتغالزائی نیز تدارک خواهد شد.